Hoeilander.be

Welk Hoeilaart willen wij? DEEL 2

Ik refereer naar mijn vroegere blog “Welk Hoeilaart willen
wij?” om het nogmaals over één van mijn stokpaardjes te hebben:  hoe kan Hoeilaart een dorp blijven?

We zijn nu éénmaal een voorstad van Brussel, met het grote
geluk dat het Zoniënwoud een barrière vormt tussen de grootstad en het dorp. De
druk van de Europese hoofdstad wordt echter steeds groter en initiatieven die
op het eerste zicht uitstekend zijn zoals het GEN van de spoorwegen, voeren die
druk nog op.

Velen geloven dat de verstedelijking onvermijdelijk is. Ik
geloof nog steeds dat we in Hoeilaart een politiek kunnen voeren die een
tegengewicht kan zijn  voor deze
stadsdruk.

Wat moet deze politiek dan inhouden?

In ieder geval een versterking van het verenigingsleven. 
Het is mijn overtuiging dat een actief verenigingsleven het belangrijkste
wapen is tegen de vervreemding en ongelooflijk veel kan bijbrengen aan de
integratie van inwijkelingen. We mogen echter het activeren van het
verenigingsleven niet verwarren met 
louter een verhoging van het cultureel aanbod. Een verhoging van het
passieve aanbod zal niet noodzakelijk een activering van het verenigingsleven
inhouden, zelfs omgekeerd.

Een verstandige vernieuwing van het centrum. 
Ons centrum is al lang aan vernieuwing toe. 
En dat betekent dus niet nog eens nieuwe appartementen, niet alles vol bouwen,
maar vooral veel ontmoetingsruimten in al hun vormen: winkels, cafés, leuke
plekjes, verbinding gemeenteplein-park, …

Hoeilaart moet een maatschappij blijven waar men voor elkaar
zorgt. 
In een dorp woont men nooit helemaal op zichzelf. Men “zorgt” voor elkaar. Dit
moeten we blijven doen, en beter nog, zoveel mogelijk versterken. De rol van
het gemeentebestuur en het ocmw is hier 
vanzelfsprekend.

Het in de hand houden van verkavelingen. 
Dit is in veel randgemeenten een doeltreffend middel gebleken tegen de
verstedelijking. De laatste jaren neemt het aantal verkavelingen in Hoeilaart
echter toe. Niet alleen is dat nefast voor het Vlaams karakter, maar ook onze
mobiliteit, onze scholen, enz… kunnen geen substantiële verhoging van de Hoeilaartse
bevolking aan. Nu al slibben onze Hoeilaartse wegen ’s morgens volledig dicht
en kunnen onze scholen nauwelijks alle Hoeilaartse kinderen opvangen.

Een voorbeeld hoe het volgens mij zeker niet moet is de
geplande verkaveling  langs de
Overijsesteenweg. Men gaat door deze verkaveling de bewonersdichtheid van deze
straat in het centrum zeer sterk verhogen, met alle gevolgen vandien. Daarbij
gaat men nog één van de mooiste hoeilaartse plekjes verminken. Je moet maar
eens een wandeling maken en boven op de Bergstraat genieten van het zicht en de
rust om te beseffen wat deze verkaveling gaat te weeg brengen.
In het excuus dat men zo jonge hoeilanders hier wil houden, geloof ik niet. Dit
is namelijk nooit de eerste zorg van projectontwikkelaars. Om jonge hoeilanders
een kans te geven om hier betaalbaar te huren of te kopen, moet men vooral
eigen initiatieven ontwikkelen.  Dit
kunnen sociale woningen zijn, maar ook projecten samen met vlabinvest of
initiatieven zoals het Leen.

Waarschijnlijk zijn er nog vele andere aandachtspunten, maar
dit is voor mij het voornaamste. Hier wil ik mij politiek voor engageren.

Alain Borreman