Onvergetelijke Oegandese ervaringen. Clara Gambart is terug!
Clara Gambart uit de Kultuurlalan (Ten Trappen) is terug uit Oeganda waar ze afgelopen zomer en herfst vier maanden verbleef om er aan haar eindwerk te werken. Als bio-ingenieur in spe onderzocht ze de landbouwproductiviteit van 120 kleine bananenboeren. Na terugkeer bracht ze verslag uit van haar onvergetelijke ervaringen aan de gemeentelijke raad voor ontwikkelingssamenwerking (GROS) van Hoeilaart.
“Vier maanden lang heb ik kunnen genieten van Oeganda in al zijn facetten. Ik werd volledig ondergedompeld in de Afrikaanse cultuur, maakte kennis met hele fijne en gastvrije mensen en mocht hier bovendien een erg interessant onderzoek doen, die de mensen zeker binnen enkele jaren vooruit zal helpen.” vertelt Clara enthousiast aan alle GROS-leden.
Haar eindwerk begint stilaan vorm te krijgen en de eerste resultaten zien er veel belovend uit. “Uit mijn onderzoek is gebleken dat de bodemvruchtbaarheid een heikel punt is in heel het landbouwverhaal. Zowel organische als synthetische meststoffen zijn nauwelijks beschikbaar en daarmee ook nauwelijks betaalbaar voor deze kleine plattelandsboeren. Daarom ging ik samen met mijn begeleiders op zoek naar mogelijke oplossingen voor dit probleem. Nu blijkt dat het aanplanten van geselecteerde productieve hagen en bomen rondom het landbouwperceel een mogelijke oplossing zou kunnen bieden aan het huidig meststoffentekort. Een erg interessant gegeven dat veel mogelijkheden schept voor de toekomst.”
Ondanks deze mooie resultaten blijft ze nog steeds voorzichtig in haar uitspraken. “Bijkomend onderzoek zal nodig zijn om deze bevindingen te kunnen waar maken.”
Op z’n Afrikaans
“Zonder mijn fantastische entourage en de bijzondere gastvrijheid van de lokale bevolking zou deze studie helemaal anders uitgedraaid zijn”, zegt ze dankbaar voor al diegenen die haar hierbij geholpen hebben. “Walter, een Oegandese doctoraatsstudent, begeleidde me door heel het proces, Francis, de chauffeur, bracht me vanuit Kampala, de Oegandese hoofdstad, naar het platteland. Gelukkig, want rijden in zo’n drukke stad vol bodaboda’s, de lokale naam voor kleine brommers, waar ze bovendien nog links rijden zag ik echt niet zitten. Ook vanuit de KU Leuven werd ik regelmatig opgevolgd.
Zowel op het veld als in de stad maakte ik kennis met erg gastvrije mensen, die steeds openstonden om een onbekende beter te leren kennen en deze in geuren en kleuren te vertellen over hun gewoontes en gebruiken. Een kudde koeien op de pechstrook van de autoweg, een bodaboda met een levende geit als passagier of 200 kg houtskool vanachter opgebonden… Je kan het zo gek niet verzinnen tot je het plots met je eigen ogen te zien krijgt.
Ook toen ik voor de eerste keer een lokale maaltijd voorgeschoteld kreeg, keek ik me de ogen uit. Bakbanaan, rijst, aardappelen… en alle andere koolhydraten die je je maar kan bedenken, werden allemaal tezamen op een overvol bord voorgeschoteld. Je beperken tot één maaltijd per dag kostte hier dan ook absoluut geen moeite.”
Dit toont meteen ook het probleem van de eenzijdige voeding aan. In Oeganda lijden heel wat kinderen aan ‘stunting’, een aandoening veroorzaakt door deze eenzijdige voeding, die leidt tot zowel een mentale als een fysieke ontwikkelingsachterstand. “Uit mijn onderzoek is echter gebleken dat heel wat gewassen complementair op de bananenplantages geteeld kunnen worden. Hierdoor kunnen de boeren een gevarieerdere maaltijd op tafel zetten, wat de kans op ‘stunting’ aanzienlijk vermindert.”
Oeganda in pracht en praal
“Naast deze bewonderenswaardige mensen met hun eigen gewoontes leerde ik bovendien nog eens een prachtig land met een weelderige natuur kennen. Samen met mijn familie genoot ik in het Oosten van Oeganda van het naar beneden kletterende water van de watervallen in Sipi, terwijl we in het Westen in een safariwagen achtervolgd werden door een hitsige olifantenstier. En alsof dat nog niet spannend genoeg was, kregen we op de terugweg naar Kampala autopech. Geef toe, iets wat niet kon ontbreken op mijn lijst met onvergetelijke Oegandese ervaringen.” besloot Clara haar verhaal al lachend.
Dit Afrikaanse avontuur was voor Clara alvast een succes. Ben jij ondertussen ook warm-gelopen voor een project in een ontwikkelingsland, ga er dan voor, want buiten je comfortzone valt zoveel meer te beleven! (CG)
