Hoeilander.be

Vandaag, zaterdag 24 juni, nam Hoeilaart massaal afscheid van Danny De Rudder die op 15 juni overleed op 76-jarige leeftijd. Als volkse figuur heeft hij Hoeilaart de voorbij 60 jaar mee vormgegeven. Hieronder, in memoriam, een tekst uit de viering, vanuit de Hoeilaartse gemeenschap. Hoeilander.be wil hierbij ook de oprechte deelneming overmaken in naam van al onze lezers. In bijlage vind je ook de rouwbrief.

Beste Jacqueline, Marijke, Anneke en Johan, Lotte, Wietse en metekind Natascha, beste familie, beste Doenders, maar vooral beste Danny.

Ik hoorde voor het eerst over jou spreken, eind jaren ’60. Ik was nog geen tien jaar oud? De jeugdclub was toen op de Groenendaalsesteenweg, beneden in onze tuin en jij maakte deel uit van het nog jonge Hoeilaartse talent dat daar samenkwam.

Het was de periode van de grote spelreeksen in het Lindenhof die jij mee organiseerde met Roger en vele anderen. Als kleine jongen was ik zwaar onder de indruk van de positieve dynamiek die dat samenbrengen van mensen allemaal teweegbracht. 

Begin jaren ’70 werd in Vlaanderen een nieuw dagblad gelanceerd: ‘De Krant’. Ik herinner mij nog levendig hoe tijdens de druivenfeesten toen, de feesttent stond nog op het gemeenteplein, overal vlaggen hingen en hoe gretig reclame gemaakt werd voor deze nieuwe gazet. Jij werkte toen bij de Koerier en je was blijkbaar verantwoordelijk voor al die promotie. Je deed dat duidelijk met een grenzeloos enthousiasme. De Krant, je kon er dat weekend gewoon niet naast kijken.

In 1980 zag Radio Zoniën het licht en, zoals alle andere verenigingen, organiseerden ook van alles om geld in laatje te brengen, vaak in het Lindenhof.  Wat ik daarvan vooral onthoud, is hoe jij altijd onverwacht, als de nood het hoogst was, kwam opdagen om een handje toe te steken in de keuken. Je had gewoon een zevende zintuig dat voelde wanneer hulp nodig was. We waren wat blij dat jij ons zo vaak kwam helpen. 

Met “Het Hele Dorp” en meer in het bijzonder de “Radioquiz” leerden we elkaar beter kennen. Mensen samenbrengen, daar genoot je van met volle teugen. Daar deed je het voor.  Zoals de halfoogstfeesten van Dynamo Wijndaal op hun terrein in de Molenstraat, samen met Killy en de vele anderen. Op jou kon men rekenen. 

Toen kwam ‘800 jaar Hoeilaart’ en met den Dynamo speelden jullie het gewone volk uit de 15de eeuw.  Wat een enthousiasme, wat een overgave.

En dan hebben we het nog niet gehad over ‘Hoeilaart help Roemenië’ waar je samen met Jacqueline, het hele gezin en al die vrijwilligers uit ons dorp, gedurende jaren het verschil hebt gemaakt voor de hulpbehoevenden ginds. Hoeveel stenen hebben jullie niet verlegd in de rivier van zovelen.

Als we een ding van jou onthouden, Danny, dan was het dat je overal graag bij was en dat dat je gelukkig maakte.  Mee trekken en sleuren aan onze Hoeilaartse gemeenschap, dingen in beweging brengen, je kreeg nooit genoeg van al dat vrijwilligerswerk. 

De Hoeilaartse jaarmarkt, Ik was 14 in ’14, Felix de musical’, het Rodenbachfonds, de activiteiten van het Davidsfonds, de N-VA en sinds een paar jaar ook OCRA … vergeef me dat ik me beperk tot slechts enkele voorbeelden, want de lijst is te lang. 

Je was ook een Vlaming, in hart en nieren, strijdlustig op jouw manier. Een voorbeeld dat ik nooit zal vergeten: toen het vernieuwde Gemeenteplein in 2017 werd ingehuldigd met de onthulling van de gedenkplaat, plakte jij er de dag erna een kleine sticker met een Vlaamse Leeuw op. Je ging ervan uit dat het gemeentebestuur dit vergeten was en corrigeerde die fout dan zelf maar. Het heeft weken geduurd voor iemand opmerkte dat die Vlaamse Leeuw daar niet bedoeld was en hij werd verwijderd. We hebben er in ieder geval goed om gelachen.

Of de vele leeuwenvlagjes die je op 11 juli, de Vlaamse feestdag, overal in de bloembakken ging steken, op het gemeenteplein en de trappen van het gemeentehuis. Je wist immers op voorhand dat de gemeente dat weer ging vergeten en zorgde er dan maar zelf voor.  Er werd zelfs gemeentepersoneel opgetrommeld om de vlagjes terug te verwijderen.

Wie zijn huis aanbood met een Franstalig bord ‘à vendre’ of ‘à louer’ kreeg den Danne en zijn spuitbus op bezoek. Discreet actievoeren, je deed het en je was er fier over.

En ja, we hebben wel eens gevloekt op elkaar. We gaan je vandaag niet heilig verklaren. 

Kon je moeilijk doen? Ja. Botste het soms? Ja.  Je had je eigen stijl en je vaarde je eigen koers. Was je een deugniet? Ongetwijfeld, je kreeg het mee met je genen.  Werd je voldoende gewaardeerd voor wat je allemaal deed? Zeker niet, maar het heeft je nooit tegengehouden om voort te doen, je hele leven lang en dat gaan we missen.

Sommigen zeggen dat we vandaag afscheid nemen van een monument. Een beeldspraak die ver van je afligt. Een monument is immers iets onbeweeglijks op een sokkel dat probeer te pronken met zijn veronderstelde belangrijkheid. Zo was jij niet.

Ik gebruik liever een andere beeldspraak: Met jou? Danny, verliest onze Vlaamse Hoeilaartse gemeenschap een van zij sterke motoren die ons mee heeft voortgestuwd om ons dorp te maken tot wat het al die jaren al is, een plek vol leven en toffe mensen. Dat deed je zonder jezelf op de eerste rij te zetten!

Nu kan een vliegtuig wel even vliegen met een motor minder maar niet lang. Gelukkig heb jij samen met Jacqueline, via je genen, al voor een paar reservemotoren gezorgd die jouw inzet op hun manier zullen verderzetten.

Beste Jacqueline, Marijke en Anneke, sta me toe om jullie in naam van de vele Doenders te bedanken voor alles wat Danny voor ons allemaal gedaan heeft. Zonder jullie onvoorwaardelijke hulp, was dat niet mogelijk geweest.  

Beste Danny, nen dikke merci!  

Jan Van Assche