Hoeilander.be

Het worden weer spannende tijden voor de acteurs en actrices van Klem. Nog een goeie 2 weken en dan staan ze weer op het podium van GC Felix Sohie. Dit keer niet met een hilarische maar met een tragische komedie. De regie is in handen van Philip Maes en we vroegen hem wat het verschil is tussen beide en of er dan wel zal kunnen gelachen worden.

Hoeilander.be: Philip, geen billenkletser dus maar een tragikomedie. Waarin zit het verschil?

Philip: Wel bij heel wat vorige stukken was het lachen met soms totaal absurde situaties en gekke woordspelingen. Ik denk dan aan de Bingo-reeks die we gespeeld hebben en ook onze produktie van december vorig jaar “Ma, pa en de bruid”. Allemaal stukken van Ruud De Ridder en wetende dat hij schrijft voor het “Echt Antwaarps theater” zegt dat al genoeg.

Dit keer kozen we voor een tragikomedie wat toch wel heel anders is. Niet alleen om te spelen maar ook om te regisseren. Het is dit keer allemaal wat tragischer maar er zal zeker kunnen gelachen worden al zal de situatie helemaal anders zijn dan in de vorige stukken. Ik probeer mij nu al voor te stellen dat het publiek zit te lachen terwijl er op het podium een scène in het funerarium gespeeld wordt. Een rare combinatie maar het kan. Auteur Jack Staal heeft in dat opzicht een knap stuk geschreven.

Hoeilander.be: Waarover gaat het precies?

Philip: We spelen het verhaal van Martin, Gilbert, Fred en Maggie. Drie broers en één zus wiens vader komt te overlijden. De begrafenis moet geregeld worden, de kist gekozen, de koffietafel geregeld... Achteraf moet ook het huis leeggemaakt worden en heel wat eigendommen verdeeld. Allemaal zaken die de familie dichter bij elkaar zouden moeten brengen maar al gauw wordt duidelijk dat er toch heel wat spanningen aanwezig zijn.

Hoeilander.be: Herkenbare situaties dus?

Philip:Ik kan mij zo voorstellen dat wat wij spelen ook werkelijk in sommige families voorkomt. Als er geld mee gemoeid is wordt het altijd een beetje riskanter. 

Hoeilander.be: Is zo’n tragikomedie moeilijker om te regisseren dan andere stukken?

Philip:  Het is vooral anders. Voor sommige scènes is het een beetje zoeken hoe we ze luchtig genoeg kunnen brengen zodat het allemaal niet te zwaar wordt. Het is niet de bedoeling dat de mensen met een triest gevoel naar buiten gaan. De uitdaging ligt vooral in het contrast. Iets triestig op zo’n manier brengen dat het publiek er van kan genieten.

Hoeilander.be: Ik hoorde dat jullie zowel een kist als een carnavalspak op het podium brengen. Groter kan het contrast bijna niet zijn.

Philip: Ik ben dan ook dankbaar dat Jack Staal het stuk in deze sfeer geschreven heeft. Het carnavalsgebeuren is nooit ver weg en dat zorgt ervoor dat het allemaal ook wat ludieker is. Carnaval zorgt ervoor dat de begrafenissfeer niet door heel het stuk aanwezig is.

Hoeilander.be: Het wordt dus niet te luguber met die kist en al?

Philip: Nee. Het hoort nu éénmaal bij het verhaal. En het zijn net die scènes die een extra dimensie aan het stuk zullen geven. Ik had ze misschien liever op een andere manier in beeld gebracht maar door de beperkingen in de zaal heb ik mijn fantasie wat moeten temperen.

Hoeilander.be: Wat bedoel je precies?

Philip: Wel het is niet evident om scènes die op verschillende plaatsen gespeeld worden op éénzelfde podium te brengen. Het ouderlijk huis, het funerarium, de kerk, alles moet vanop hetzelfde podium komen. We zullen dus hier en daar een kleine verhuis moeten doen. We zijn er ondertussen wel uit hoe we dat gaan oplossen. De man van het licht zal hier ook zijn aandeel in hebben.

Hoeilander.be: Is er een scène waar je nu al naar uitkijkt?

Philip: Ik kijk vooral naar het stuk in zijn geheel uit. Sommige scènes zijn zo verschillend van elkaar dat ik benieuwd ben wat het zal geven als ze allemaal samenkomen en vooral hoe het publiek zal reageren. Er is wel één scène die mijn voorkeur heeft en dat is die in het funerarium waarover ik het in het begin al had. Het wordt voor de spelers een aartsmoeilijke opdracht om die te spelen. De serene sfeer die deze scène moet hebben is er tot nu toe nog niet geweest op de repetities door meerdere keren de slappe lach maar ik ben er van overtuigd dat, eenmaal het “voor echt” is dat dat helemaal goed komt.

Hoeilander.be: Wie speelt er mee?

Philip: Jean-Pierre Muyldermans en Myriam Van Voorhuyzen spelen de prins en prinses carnaval Martin en Denise, Ward Bartholomees en Kathleen Vanherentals zijn Fred, de zoon die graag op café zit en zijn vrouw, Josiane De Becker speelt de alleenstaande dochter Maggie en de derde zoon wordt gespeeld door Patrick Vanstallen. Hij is gescheiden maar heeft wel een dochter Bianca uit zijn huwelijk. Bianca wordt gespeeld door Lies Vanmoer. Daarnaast zijn er ook nog Tina Vundelinckx en Fréderic Vervueren die zorgen voor extra bezoek in huis.

Hoeilander.be: Jullie publiek is het intussen misschien wel een beetje gewoon dat jullie echte komedies brengen. Ben je niet bang dat er wat minder enthousiasme zal zijn over dit stuk?

Philip: Nee. Het is net de combinatie van meerdere emoties die deze voorstelling zo leuk maken. Ik denk, nee ik hoop dat de mensen evenveel van “Hartelijk gecondoleerd” zullen genieten als van onze andere stukken.

Hoeilander.be: Geef je ons nog even alle praktische info?

Philip: We spelen op vrijdag 5 en zaterdag 6 april in het GC Felix-Sohie. De voorstellingen beginnen telkens om 20 uur. Tickets kosten 9 euro en zijn nu te koop aan het onthaal van de cultuurdienst in het GC Felix Sohie en bij Mimi’s optiek op het gemeenteplein. Wie geen tickets vooraf heeft kan de twee avonden zelf natuurlijk ook nog terecht aan de kassa, een kaartje kost dan 10 euro. Iedereen is van harte welkom om te komen kijken.

Hoeilander.be: Nog iets dat je kwijt wil?

Philip: Misschien niet onbelangrijk om te vragen is dat de mensen op tijd vertrekken naar de voorstelling. Er is datzelfde week-end namelijk nog iets te doen. De gemeente organiseert een event op het Gemeenteplein waardoor het wellicht wat moeilijker zal zijn om parkeerplaats te vinden. Kom dus zeker op tijd.

Hoeilander.be: Boodschap meegegeven. Veel succes!